Κάποτε θεωρείτο αδιανόητο τώρα πια όμως υπάρχει μεγάλη αύξηση του ποσοστού των ανθρώπων που χωρίζουν σε μεγαλύτερη ηλικία, μετά από πολλά χρόνια γάμου και με μεγάλα παιδιά. Το λεγόμενο «grey divorce», αυτό δηλαδή που συμβαίνει όταν οι άνθρωποι έχουν πια άσπρα μαλλιά γίνεται όλο και πιο συνηθισμένο. Σύμφωνα με τις στατιστικές φαίνεται ότι το ποσοστό των ανθρώπων που χωρίζουν μετά τα 50, ύστερα από 20, 25, 30 ή και περισσότερα χρόνια γάμου, έχει διπλασιαστεί από το 1990 και αναμένεται να τριπλασιαστεί μέχρι το 2030. Το επίσης περίεργο είναι ότι τα παιδιά των ανθρώπων αυτών, που βιώνουν το διαζύγιο των γονιών τους, ενώ τα ίδια είναι ενήλικες, νοιώθουν με τη σειρά τους ποικίλα και πρωτόγνωρα συναισθήματα γι’ αυτό που συμβαίνει στην οικογένειά τους, που ξαφνικά διαλύεται και ακόμα κι αν έχουν προ πολλού φύγει από το σπίτι, νοιώθουν ότι πλέον δεν έχουν σπίτι για να επιστρέψουν.
Γιατί τώρα;
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων βέβαια τα ζευγάρια που αποφασίζουν να χωρίσουν σε αυτήν την ηλικία είχαν προβλήματα από παλιότερα και για διάφορους λόγους ή με ποικίλες δικαιολογίες δεν προχωρούσαν στην απόφαση. Είτε επειδή δεν ήταν ανεξάρτητοι οικονομικά, είτε επειδή δεν ήθελαν να πληγώσουν τα παιδιά τους, είτε επειδή ήταν τόσο απασχολημένοι με την καθημερινότητα που απλά δεν προλάβαιναν. Ίσως λοιπόν τώρα να βρήκαν τη δύναμη, ψυχική ή οικονομική, να ένοιωσαν ότι πιθανώς η ζωή τους οδεύει προς το τέλος χωρίς να έχουν κάνει όλα όσα ήθελαν ή υπομένοντας πράγματα που δεν ήθελαν, ή να είδαν ότι τα προβλήματα που είχαν με τον σύντροφό τους δεν έβρισκαν τελικά καμία λύση.
Τα παιδιά δεν πρέπει να μπαίνουν στη μέση ακόμα κι αν είναι ενήλικα
Ένα άλλο πρόβλημα με τους ανθρώπους που χωρίζουν ενώ τα παιδιά τους είναι πια μεγάλα είναι ότι συχνά εμπλέκουν τα παιδιά τους στη διαδικασία, τους λένε λεπτομέρειες και προσπαθούν να τα κάνουν να διαλέξουν πλευρές. Κακολογούν τον άλλον γονιό μπροστά τους, αναζητούν σε αυτά αποκούμπι και τα υποχρεώνουν να βάλουν τον άλλο γονιό στο περιθώριο. Θεωρούν δηλαδή ότι επειδή τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει δεν χρειάζεται να ακολουθήσουν αυτό που συνήθως κάνουν οι γονείς που έχουν μικρά παιδιά και προσπαθούν να τα προστατεύσουν στη διάρκεια ενός χωρισμού, κρατώντας τα απέξω από τα προσωπικά τους προβλήματα. Παρ’ όλα αυτά όσο κι αν μεγαλώσουν τα παιδιά δεν είναι φίλοι με τους γονείς τους, δεν μπορούν και δεν πρέπει να πάρουν το μέρος κανενός και δεν είναι ούτε σκόπιμο ούτε χρήσιμο να προσπαθούν να εμπλακούν στα μεταξύ τους προβλήματα. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να σεβαστούν οι γονείς. Ένα επιπλέον ζήτημα που προκύπτει σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι τα παιδιά απομυθοποιούν τους γονείς τους, τη σχέση, τον γάμο τους, πολλές φορές νοιώθουν ότι όλη η παιδική τους ηλικία ήταν απλά ένα ψέμα. Φυσικά, όπως συμβαίνει με όλα τα παιδιά χωρισμένων γονιών, το διαζύγιο, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, επηρεάζει τα όσα πιστεύουν για τις σχέσεις, την αγάπη, τον γάμο, τη δέσμευση.
Το διαζύγιο είναι πάντα επιλογή του ζευγαριού και μόνο
Σε κάθε περίπτωση βέβαια θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η ζωή δεν τελειώνει ούτε στα 50, ούτε στα 60, ούτε στα 70 και αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι στη σχέση μας και είμαστε σίγουροι ότι όσα μας χωρίζουν είναι πιο πολλά από όσα μας ενώνουν και δεν μπορούμε να βρούμε λόγους για να μείνουμε με τον σύντροφό μας, είναι δικαίωμά μας και ίσως και υποχρέωση στον εαυτό μας να χωρίσουμε. Αλλά τα παιδιά μας δεν είναι υποχρεωμένα ούτε να διαλέξουν στρατόπεδα, ούτε να νοιώσουν υπεύθυνα για τις επιλογές μας, ούτε να μας νταντέψουν… Εμείς χρειάζεται να σεβαστούμε τον ρόλο του καθενός μας στην οικογένεια και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τα πράγματα όσο πιο πολιτισμένα γίνεται.
