Grandmama

Μοιραζόμαστε τις προσωπικές μας ιστορίες και εμπειρίες.

Ιωάννα Κ.: Να σας πω την ιστορία μου...

Είμαι η Ιωάννα Κ. και είμαι 52 ετών. Πριν από ένα χρόνο, διαγνώστηκα με καρκίνο και δεν μπορούσα να εργαστώ λόγω υγείας, οποτε ήταν αναγκαίο να κάνω κάτι για την επιβίωσή μου.

περισσότερα

Οι ηλικιωμένοι έχουν ανάγκη από παρέα, συμπαράσταση και βοήθεια

Η γιαγιά μου στη διάρκεια τη ζωής της αλλά και όταν ασθένησε και τελικά έφυγε από τη ζωή μου δίδαξε πώς να ευαισθητοποιηθώ απέναντι στον άνθρωπο.

περισσότερα

Γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνό μου;

Το τηλέφωνο δε χτυπάει πια. Είμαι μόνη, κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους. Θέλω να φωνάξω, να σπάσω τα δεσμά μου και κάτι με τραβάει. Θέλω να φωνάξω πως είμαι ακόμα εδώ, πως έχω ακόμα δύναμη και θέληση για ζωή. Γιατί δε με θέλουν πια;

περισσότερα

Όταν ο φροντιστής ηλικιωμένου γίνεται μέλος της οικογένειας

Ο πατέρας μου ήταν πάντα ο άνθρωπος που είχε λύση για όλα, που διευθετούσε στην εντέλεια τις δικές του υποχρεώσεις και παράλληλα υπενθύμιζε / διεκπεραίωνε και τις υποχρεώσεις των υπολοίπων μας.

περισσότερα

Μια χαρούμενη κηδεία

Ο παππούς μου πέθανε στα 98 του. Είναι η περίπτωση που λένε «έχει ζήσει τη ζωή του», «έφυγε πλήρης ημερών». Και πράγματι έτσι είναι. Ωστόσο, είναι και κάτι παραπάνω.

περισσότερα

Ψάχνοντας φροντιστή ηλικιωμένων για τη μητέρα μου

«Έψαχνα βοηθό για να φροντίζει τη μητέρα μου για κάποιες ώρες καθημερινά και να ασχολείται με τις οικιακές εργασίες. Ήμουν πολύ απογοητευμένη επειδή είχα πολύ αρνητικές εμπειρίες στο παρελθόν από φροντιστές που είχα βρει, και ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα το www.grandmama.gr. που με βοήθησε να λύσω το πρόβλημά μου.»

περισσότερα

Μένω με την ηλικιωμένη πεθερά μου αφού πέθανε ο άνδρας μου

Όταν η πεθερά μου άρχισε να αντιμετωπίζει δυσκολίες, που δεν της επέτρεπαν πλέον να συνεχίσει να μένει μόνη της και να φροντίζει ικανοποιητικά τον εαυτό της, να μαγειρεύει, να ψωνίζει, να έχει έγνοια για να πληρώσει τους λογαριασμούς, κλπ., ο άνδρας μου μου ζήτησε να την πάρουμε στο σπίτι μας. Κι εγώ δέχτηκα.

περισσότερα

Η μητέρα μου, στα τελευταία της ήταν πιο ευτυχισμένη από ποτέ

Το Κατινάκι ήταν μια χαρά μέχρι που παρουσίασε λίγο πυρετό. Εντάξει, –δεν πετούσε κιόλας, όμως περπατούσε (σκυφτά με μπαστούνι) και πότε-πότε τα έχανε, αλλά μπορούσες να κουβεντιάσεις πολλά. Στεκόταν στα πόδια της, ζούσε μόνη, έτρωγε, πήγαινε τουαλέτα κι εγώ έπρεπε απλά να περνάω από το σπίτι της να της δίνω τα χάπια της.

περισσότερα

Φροντίσαμε τη γιαγιά που μας μεγάλωσε

Από όταν ήμουν μικρή θυμάμαι τη μητέρα μου να λέει σε εμένα και τις αδερφές μου: «Ξέρω ότι αγαπάτε πολύ τη γιαγιά και της έχετε αδυναμία, αλλά να θυμάστε ότι η γιαγιά είναι μεγάλη και αν και είναι υγιής, δεν θα είναι μαζί μας για πάντα.»

περισσότερα

Ο βράχος πατέρας μου

Έχασα τη μητέρα μου το 2000 εντελώς ξαφνικά από ανακοπή την ώρα που κολυμπούσε, μια εβδομάδα πριν από την 50ή επέτειο γάμου της, την οποία ετοίμαζε με μεγάλη προσοχή και στην οποία ήμασταν όλοι καλεσμένοι.

περισσότερα

Επίσκεψη καλής θέλησης

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες του παρελθόντος στάθηκα πολλή ώρα σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία. Πάνω σε μια ξύλινη καρέκλα κάθεται ένα κοριτσάκι. Είμαι εγώ σε ηλικία επτά ετών, έχοντας στην αγκαλιά μου ένα σκυλάκι.

περισσότερα

Δεν χρειάστηκε να φροντίσω τη μητέρα μου κι έχω ενοχές

Μερικές φορές οι γονείς μας είναι πολύ περήφανοι και ανεξάρτητοι για να μας ζητήσουν τη βοήθειά μας κι εμείς ξεχνάμε ότι έχουν μεγαλώσει και ίσως πρέπει να τους την επιβάλουμε. Μην κάνετε το ίδιο λάθος με εμένα.

περισσότερα