Αν και πολλές οικογένειες είναι τυχερές και έχουν κοντά τους τους παππούδες της οικογένειας και μάλιστα σε καλή υγεία, πολλές φορές δυστυχώς οι παππούδες δεν μοιάζουν με τους συνηθισμένους και δεν προφταίνουν να φροντίσουν και να κάνουν μπέιμπισιτινγκ στα εγγόνια τους, τουλάχιστον όχι σε καθημερινή ή έστω σε τακτική βάση. Και αν και φυσικά όλοι χαιρόμαστε να είναι οι γονείς μας, και παππούδες των παιδιών μας, υγιείς και δραστήριοι, είναι αναμενόμενο να ζηλεύουμε λίγο όταν βλέπουμε άλλους συνομιλήκους μας να έχουν την πολυτέλεια του μπέιμπισιτινγκ χωρίς όρους από τους γονείς τους.

Είναι η πραγματικότητα σε πολλές οικογένειες, ίσως και στη δική μας: Ενώ οι παππούδες και οι γιαγιάδες στην οικογένειά μας βρίσκονται πολύ κοντά μας, έχουμε καλή σχέση, αγαπάνε πολύ τα εγγόνια τους δεν προσφέρονται να βοηθήσουν με τα παιδιά όσο θα θέλαμε ή θα περιμέναμε. Κι ας είναι σχετικά νέοι, έχουν καλή υγεία, πιθανότατα έχουν πάρει σύνταξη ή έστω δουλεύουν πολύ λιγότερο από όταν ήταν νεότεροι και είναι δραστήριοι. Γιατί; Δεν φταίει βέβαια ότι δεν αγαπάνε εμάς ή τα εγγόνια τους ή ότι δεν θέλουν να μας βοηθήσουν αλλά το πρόγραμμά τους είναι πολύ φορτωμένο για να φιλοξενήσει ένα εβδομαδιαίο δεσμευτικό πρόγραμμα φύλαξης των εγγονιών τους.

Μπέιμπισιτινγκ με ραντεβού

Συχνά οι γονείς στηρίζονται στους παππούδες για να τους βοηθήσουν με τα παιδιά έστω σε μία περίπτωση ανάγκης, αφού είναι συνηθισμένο οι παππούδες να χαίρονται να είναι stand by για όποτε τους χρειαστούν τα παιδιά τους για να φροντίσουν τα εγγόνια τους. Μερικές φορές όμως το πρόγραμμα των παππούδων –όχι τόσο το επαγγελματικό όσο το κοινωνικό- δεν τους επιτρέπει να είναι πάντα εύκαιροι να βοηθήσουν με το να φυλάξουν τα παιδιά, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι απρογραμμάτιστο ή για κάτι που προκύπτει τελευταία στιγμή. Έτσι, αν θέλουμε να έχουμε τη βοήθειά τους, θα πρέπει να τους έχουμε «κλείσει» πολύ καιρό πριν, μερικές φορές ακόμα και ολόκληρες εβδομάδες.

Η νεότερη γενιά παππούδων διαφέρει από τις προηγούμενες

Η αλήθεια είναι ότι οι «παλιότεροι» παππούδες ασχολιόντουσαν πιο ενεργά με τα εγγόνια τους ενώ οι νεότεροι είναι πιο απασχολημένοι και λιγότερο διαθέσιμοι ανά πάσα στιγμή. Αυτό που βέβαια χρειάζεται να έχουμε υπόψη μας -γονείς και παππούδες- είναι ότι τα παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα και περνάει πολύ σύντομα ο χρόνος που είναι μικρά και έχουν διάθεση να περνάνε τις ώρες τους κουλουριασμένα δίπλα στη γιαγιά και τον παππού στον καναπέ συζητώντας πώς πέρασαν την ημέρα τους και παίζοντας παιχνίδια. Ένας κίνδυνος είναι να έχουν κάποια στιγμή οι παππούδες πολύ χρόνο για τα εγγόνια τους και εκείνα να είναι πια πιο πολύ μεγάλα για να έχουν τη διάθεση να τον περάσουν μαζί τους. Οι ευκαιρίες χάνονται πολύ εύκολα.

Ένα παράπλευρο όφελος

Φυσικά το να μην περνάνε οι παππούδες τόσο πολύ χρόνο με τα εγγόνια έχει ένα παράπλευρο όφελος για τους γονείς που δεν είναι άλλο από το να μην ακούνε πολλά σχόλια σχετικά με τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους, το πώς τους φέρονται, τι τρώνε, πόση τηλεόραση βλέπουν ή πόσες ώρες παίζουν μπροστά σε οθόνες…