Όταν ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη σίτιση ή την κατάποσή του, που είναι και η πιο δύσκολη λειτουργία του εγκέφαλου, ο πλέον ειδικός για να τον βοηθήσει να αποκαταστήσει τα προβλήματα σχετικά με το πώς τρώει και το πώς καταπίνει είναι ο λογοπαθολόγος. Η ερώτηση που δημιουργείται είναι «Μα γιατί ένας λογοπαθολόγος είναι ο ειδικός της σίτισης και της κατάποσης;». Η απάντηση είναι πολύ απλή. Διότι, ένας λογοπαθολόγος, ως ειδικός της επικοινωνίας και της ομιλίας, είναι ο μόνος που γνωρίζει εκτενώς όλες τις λειτουργίες του στόματος και του λάρυγγα, αλλά και την ανατομία τους. Η σίτιση, χρησιμοποιεί όλους τους αρθρωτές του στόματος, δηλαδή τα όργανα της ομιλίας, ενώ η κατάποση χρησιμοποιεί, ως βασικότερο όργανο της, τον λάρυγγα.
Ο ρόλος του λογοπαθολόγου αφορά την πλήρη αξιολόγηση όλων των τομών που προαναφέρθηκαν, αλλά και τη δημιουργία εξατομικευμένων προγραμμάτων θεραπείας για κάθε ασθενή, έτσι ώστε να μπορέσει να θεραπεύσει όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζει το άτομο.
Στους ενήλικες και στους ηλικιωμένους, ο λογοπαθολόγος βοηθάει όλους εκείνους που υπέστησαν κάποια βλάβη στον εγκέφαλο, που προκλήθηκε από τραύμα, εγκεφαλικό, κάποια νευροεκφυλιστική διαταραχή, όπως ή άνοια και η νόσος του Πάρκινσον, ή από κάποιο σύνδρομο. Όλες οι προαναφερόμενες διαταραχές, προκαλούν κυρίως προβλήματα στις γνωστικές λειτουργίες και τη γλώσσα του ατόμου, αλλά και στην κατάποση, η οποία είναι από τις πιο κοινές αιτίες θανάτου σε αυτούς τους ασθενείς, διότι υπάρχει υψηλός κίνδυνος για εισρόφηση, δηλαδή να εισέλθει η τροφή ή το υγρό στους πνεύμονες και να προκαλέσει πνιγμό.
Περισσότερα για τη λογοπαθολογία
H λογοπαθολογία είναι ένα επάγγελμα υγείας, που απευθύνεται από τη γέννα ενός ατόμου μέχρι και τη γήρανση και επικεντρώνεται στην επικοινωνία του ατόμου και όχι μόνο. Ένας λογοπαθολόγος, σύμφωνα με τον Αμερικανικό Οργανισμό Ομιλίας και Ακοής, ή αλλιώς ASHA (2023), ασχολείται με πολύ πιο σοβαρές δυσκολίες απ’ ότι υποδηλώνει το όνομα. Αυτές αφορούν:
*Τους ήχους που εστιάζονται σε προβλήματα άρθρωσης, φωνολογίας, απραξίας του λόγου και της δυσαρθρίας.
*Τη γλώσσα που αφορά το τι ακούμε, τι κατανοούμε, πως χρησιμοποιούμε τις λέξεις, αλλά και τι σκεφτόμαστε και ονομάζεται αφασία.
*Την επικοινωνία όπου υπάρχουν δυσκολίες πραγματολογίας, δηλαδή το να κατανοεί κάποιος τους κανόνες της συζήτησης και το πως να συμμετέχει ενεργά σε αυτή.
*Τη φωνή, με δυσκολίες που υπάρχουν στον λάρυγγα, είτε λόγω προβλημάτων της αναπνοής, είτε λόγω των φωνητικών πτυχών (γνωστές και ως φωνητικές χορδές).
*Τη ροή, όταν έναν άνθρωπος έχει τραυλισμό.
*Τις γνωστικές λειτουργίες που αφορούν τομείς της μνήμης, της προσοχής, της επίλυσης προβλημάτων, της οργάνωσης και της σκέψης.
*Και τελευταίο και πιο σημαντικό τη σίτιση και την κατάποση.
