Η ινομυαλγία είναι σύνδρομο χρόνιου μυοσκελετικού πόνου που συνοδεύεται από δυσκαμψία, που προσβάλλει με αυξανόμενο ρυθμό κυρίως νέους ανθρώπους. Ο πόνος εντοπίζεται σε όλο το σώμα, αλλά κυρίως στον αυχένα, στους ώμους, στη μέση και στα ισχία, στις περισσότερες περιπτώσεις. Η ινομυαλγία χαρακτηρίζεται από κεντρική ευαισθητοποίηση. Το σώμα αρχίζει να γίνεται υπερβολικά ευαίσθητο και να αντιδρά σε μη επώδυνα (υπό φυσιολογικές συνθήκες) ερεθίσματα.

Πώς θα την αναγνωρίσουμε

Κατά την ιατρική παθολογική εξέταση, υπάρχουν συχνά σημεία πυροδότησης του πόνου κατά την ψηλάφηση του τραπεζοειδούς, του έσω λιπώδους σώματος του γονάτου, της έξω επικονδύλιας περιοχής του αγκώνα. Εκτός από πόνο, οι πάσχοντες από ινομυαλγία συχνά εμφανίζουν και άλλα συμπτώματα όπως είναι οι:

*Διαταραχές ύπνου

Η κακή ποιότητα ύπνου εμφανίζεται συχνά στην ινομυαλγία. Οι μελέτες ύπνου αναδεικνύουν διαταραγμένη φυσιολογία ύπνου στους πάσχοντες. Επίσης, μπορεί να εμφανιστούν -στα πλαίσια της κόπωσης και της κακής ποιότητας ύπνου- ημικρανίες και πονοκέφαλοι.

*Kόπωση

Μαζί με τον πόνο έρχεται μια γενική αίσθηση κόπωσης. Ο μόνιμος πόνος και η μειωμένη λειτουργικότητα προκαλεί κόπωση. Η κόπωση επίσης απορρέει λόγω της πλημμελούς αποκατάστασης των φθορών του μυϊκού συστήματος και του σώματος κατά την ξεκούραση και τον ύπνο. 

*Γνωστική δυσλειτουργία

Η ινομυαλγία συνδέεται με τη μείωση της μνήμης και της ικανότητας πνευματικής απόδοσης. Επίσης, η γνωστική δυσλειτουργία έχει συνδεθεί με ανισορροπίες του ΚΝΣ.

*Κατάθλιψη και άγχος

Οι διαταραχές της διάθεσης είναι συχνές στην ινομυαλγία.

Προσοχή

Η ινομυαλγία επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής των πασχόντων και την ικανότητά τους να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της καθημερινότητας. Ωστόσο, παρά τον βασανιστικό χαρακτήρα των συμπτωμάτων και τη χρονιότητα του συνδρόμου, η ινομυαλγία δεν είναι θανατηφόρο νόσημα. Ορισμένες λανθασμένες αντιλήψεις που αφορούν την ινομυαλγία και είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες στον πληθυσμό δυσχεραίνουν συχνά την ορθή διάγνωση και θεραπεία.

Αυτές οι λανθασμένες απόψεις είναι:

1.Η ινομυαλγία οφείλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες.

Παρά το γεγονός ότι ο πόνος της ινομυαλγίας συχνά επηρεάζεται από συναισθηματικούς παράγοντες, ωστόσο η ινομυαλγία δεν συνδέεται με σχέση αιτίου αποτελέσματος με την ψυχολογία. Έτσι η ψυχιατρική θεραπεία δεν αποκαθιστά τον πόνο. Η παθοφυσιολογία της ινομυαλγίας είναι σύνθετη και περιλαμβάνει εκτός από ψυχολογική ευαισθησία, διαταραγμένα επίπεδα νευροδιαβιβαστών, νευροενδοκρινών και ανοσολογικών παραγόντων. Στους πάσχοντες έχουν περιγραφεί:

*Δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, μετά από επίθεση παραγόντων, όπως είναι οι ιοί.

*Δυσλειτουργία της ντοπαμινεργικής μεταβίβασης.

*Δυσλειτουργία άξονα υπόφυσης εγκεφάλου.

*Μειωμένα επίπεδα σεροτονίνης.

*Χαμηλά επίπεδα ΑΤΡ στα ερυθρά, που είναι το ενεργειακό νόμισμα του κυττάρου.

*Χαμηλά επίπεδα αυξητικής ορμόνης.

*Διαταραχές ύπνου.

*.Αυξημένη ευαισθησία NMDA υποδοχέων.

Ενίοτε η ινομυαλγία εμφανίζεται ως συνέπεια υποκείμενου νοσήματος όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα, η μυϊκή υπερκόπωση και ο υποθυρεοειδισμός. Ορισμένες φορές η στάση των οικείων και του περιβάλλοντος απέναντι στον πάσχοντα από ινομυαλγία, είναι τόσο αρνητική που οδηγεί σε φραστικές επιθέσεις όπως « είσαι νευρασθενής». Η αρνητική αυτή στάση προκαλεί κατάθλιψη και αρνητική ψυχολογία στον πάσχοντα εγκαινιάζοντας φαύλους κύκλους.

2.Η ινομυαλγία προσβάλλει μόνο οικογένειες.

Εάν η μητέρα σας πάσχει από ινομυαλγία είναι πιθανότερο να προσβληθείτε και εσείς. Εάν είστε γυναίκα η πιθανότητα είναι υψηλότερη, διότι η ινομυαλγία είναι συχνότερη σε γυναίκες. Ωστόσο η δυσμενής κληρονομικότητα δεν αποτελεί πάντοτε σταθερό στοιχείο του κληρονομικού ιστορικού των ασθενών και σε αρκετές περιπτώσεις δεν παρατηρείται κληρονομική επιβάρυνση. Τα συμπτώματα σε πολλούς πάσχοντες εμφανίζονται σταδιακά ή εκλύονται απότομα μετά από φυσικό τραύμα, χειρουργική επέμβαση, λοίμωξη ή σημαντικό αγχογόνο γεγονός.

3.Τα έντονα προγράμματα άθλησης είναι απαραίτητα στους πάσχοντες από ινομυαλγία.

 Η υπερβολική άσκηση μπορεί να επιδεινώσει τα συμπτώματά σας λόγω καταστροφής μυϊκών κυττάρων, εξάντλησης του γλυκογόνου των μυών, πτώσης των επιπέδων της γλουταμίνης, οξειδωτικού στρες, διαταραχών σε βασικούς κύκλους έκκρισης ορμονών, διαταραχών στο αυτόνομο νευρικό σύστημα και αυξημένης έκκρισης κυτοκινών.  Η καλύτερη άσκηση για τους πάσχοντες είναι η κολύμβηση και η πεζοπορία με καλά αθλητικά παπούτσια. Η βέλτιστη διάρκεια και ένταση της άσκησης μπορεί να καθοριστεί μόνο μετά από σωστή ιατρική εξέταση.